جزیره ی شعر

نوشته شده در یکشنبه ۷ فروردین ۱۴۰۱ساعت 1:39 توسط استاد|

جزیره ی شعر...

گاهی درون نیمه شب بیدار در فکر تو آهسته درگیرم‌پنهان زچشم عافیت هر شب با خاطرت پیمانه میگیرم بی شک هزاران خانه تقدیر از بی تو بون های تو پر شد غم ناله های هجرتت با من عبرت سرای مور و مردم شد احسنت گفتم بر دلم دیشب .گفتم خودت را باختی ای دل تنها به یک مصرع به یک نامه در کوی عشاقان بماندی دل وقتی که رفتی از حریم ما دیباچه ها را با غم فرقت دیباچه ها را  با غم و حسرت پیوست مجمر های خونین شد خنجر برای فلب ما کم بود دیباچه های درد شیرین شدفرهاد  عشقی که در سر داشت درد که صیقل داد و شیرین شد چون با ر تنهایی به دوشش بود عزلت نشین و مرد مسکین شد دنیا چرا با من نمی آیی دنیا چرا دیگر نمیخوانیما عشق را در پنجره دیدیم ما با صدای عشق رقصیدیم در جعد گیسوی پریشانش باهر خمش کیفور کیفوریم جانا نگاهی کن بیا بازم تا با نگاهت زندگی بازم برگرد ای عشق و جنون درهم برگرد من با یاد تو شادم از بس نبودی و نمی یابم با خاطرت افسانه میسازم افسونگر زیبا بیا مرا دریاب این جاودان عشق است واهی نیست صحبت زدرد و دوری از جان است در کوی تو هرگز تباهی نیست . نوشته شده در جمعه ۲۳ اردیبهشت ۱۴۰۱ساعت 5:53 توسط استاد| جزیره ی شعر...